Andrew Grams, dirigent 

Wilson Leywantono (1995) 

One Minute Symphony: M-o-o-n-l-i (2020) 
 

Ludwig van Beethoven (1770-1827)  

Symfonie nr. 4 in Bes, op. 60 (1806) 

• Adagio – Allegro vivace 

• Adagio 

• Allegro vivace 

• Allegro ma non troppo 

Andrew Grams dirigent 

Huidige positie Chef-dirigent Elgin Symphony Orchestra in de staat Illinois. 

Opleiding Juilliard School in New York (viool) en Curtis Institute of Music in Philadelphia (directie). 

Highlights Was assistent-dirigent van The Cleveland Orchestra (2004-2007). Dirigeerde onder meer de orkesten van Philadelphia, Chicago, Baltimore, Dallas en Houston. Werkte in Europa met onder meer het Orchestre National de France, BBC National Symphony en de symfonieorkesten van Bergen en Malmö. Debuteerde in 2009 bij het Residentie Orkest. 

In de pers “A conductor who efficiently makes it clear what he wants: pathos, power, and precision” – Herald Tribune 

 
One Minute Symphony

De Beethoven Special wordt vanavond geopend door een One Minute Symphony, waarvoor compositiestudent Wilson Leywantono zich liet inspireren door het Beethovenjaar 2020. Helaas ging zijn geplande compositie destijds niet door, door de toen geldende coronamaatregelen. Wilson haalde zijn inspiratie grotendeels uit pianosonate nr. 14 van Beethoven, beter bekend als de Mondscheinsonate. 

Beethoven

Het wezenlijkste deel van Beethovens inkomsten kwam voort uit compositieopdrachten, hem toebedeeld door aristocratische bewonderaars. Zo toog Beethoven in de zomer van 1806 naar het Hongaarse paleis van graaf Franz Brunsvik, waar hij in aanwezigheid van de drie zusters van de graaf een heerlijke tijd doorbracht. Nog voor de zomer om was, vertrok Beethoven naar het zomerverblijf van prins Karl Lichnowsky in Silezië. Lichnowsky introduceerde Beethoven aan een buurman, graaf Franz Oppersdorff, een gefortuneerd aristocraat die zoveel belang hechtte aan muziek dat hij geen enkel personeelslid aannam dat geen instrument bespeelde. Als groot bewonderaar van Beethoven liet hij direct een uitvoering regelen van diens Tweede symfonie en gaf hij Beethoven bij die gelegenheid opdracht tot het componeren van twee nieuwe symfonieën. Beethoven legde zijn Symfonie in c-klein (de Vijfde) terzijde en begon aan een nieuwe in Bes-groot, die hij in het najaar van 1806 nog voltooide ten paleize van Lichnowsky. Het was echter niet het orkest van Oppersdorff dat de première van de Vierde symfonie speelde. De Vierde werd voor het eerst gespeeld tijdens een Weens concert in maart 1807, gesponsord door Lichnowsky en waar ook de Ouverture ‘Coriolan’ voor het eerst klonk. Oppersdorff was daar niet blij mee. Om het goed te maken droeg Beethoven de eerste uitgave van de Vierde aan hem op. 

In het oeuvre van Beethoven is de Vierde samen met de Achtste, de minst gespeelde symfonie. Misschien omdat ze, met haar klassieke snit naar Mozart en Haydn, zo afsteekt bij de haar omringende symfonieën, de krachtige Eroica en de populaire Vijfde. “Zoals nr. 8 in het dal leeft tussen de kolossale nr. 9 en de bijna even kolossale nr. 7, zo wordt nr. 4 evenzeer overschaduwd,” stelde encyclopedist Sir George Grove vast. Robert Schumann typeerde de Vierde het mooist: “Een slanke Griekse maagd tussen twee Noorse giganten.”