Het Residentie Orkest is, zoals zovelen, diep geraakt door de situatie in Gaza. Het gebrek aan politieke daadkracht van de internationale gemeenschap om het geweld te stoppen en om getroffen mensen humanitaire hulp te bieden, is schrijnend. Deze situatie veroorzaakt grootschalig menselijk leed: verlies van levens, verwoesting van gemeenschappen en vernietiging van cultuur.

Een aantal culturele organisaties kiest daarom voor een culturele boycot van de Israëlische staat en Israëlische instellingen en bedrijven en roept brancheverenigingen en andere culturele organisaties op om zich hierbij aan te sluiten. Zo’n boycot is een krachtig signaal, dat gezien en gevoeld wordt in een land dat zich cultureel verbonden weet met Europa. Tegelijkertijd betekent het verbreken van relaties ook een vorm van uitsluiting, die de mogelijkheden tot dialoog beperkt.

Ook wij worden gevraagd om ons uit te spreken. Tot nu toe is ons standpunt telkens geweest dat wij ons niet willen mengen in geopolitieke kwesties, niet bij willen dragen aan verdere polarisatie van de samenleving en met onze muziek zoals altijd willen verbinden. Hoewel we terughoudendheid nog steeds een goed uitgangspunt vinden, willen we in dit geval niet zwijgen.

Als Residentie Orkest geloven we in de kracht van muziek, om verbinding te maken, om dialoog aan te gaan en om te reflecteren op de actualiteit. We hebben er daarom voor gekozen ons niet bij de boycot aan te sluiten en daarmee geen groepen op voorhand uit te sluiten. Niet alleen nu, maar in alle gevallen maken wij weloverwogen afwegingen om wel of niet met artiesten samen te werken.

Binnen de sector is de diversiteit enorm: sommige collega-instellingen sluiten zich wel aan bij de boycot of doen mee aan De Rode Lijn, sommige instellingen onthouden zich helemaal van commentaar of spreken zich uit tegen dit soort acties. Ook binnen onze organisatie klinken diverse geluiden door. Als organisatie kunnen en willen we niet namens onze medewerkers bepalen welk geluid het sterkst moet klinken.

Die variëteit in stemmen is in onze ogen juist de essentie van de culturele sector: gedreven door artistieke vrijheid en meerstemmigheid. Daarin wordt per definitie vanuit verschillende perspectieven gereflecteerd op de wereld om ons heen. Die vrije ruimte moet er altijd zijn - sterker nog, zij definieert wat de culturele sector is.

Wij roepen eenieder op bij te dragen aan de dialoog en de verbinding en roepen de internationale gemeenschap en de Nederlandse regering op om er alles aan te doen om het geweld te stoppen. Het Residentie Orkest blijft in de tussentijd doen wat zij het beste kan: verbinden door middel van muziek.

De directie van het Residentie Orkest

Sven Arne Tepl, Annelie Bulsing, Miranda van Drie