Compositiestudent Thomas Wenas schreef de laatste One Minute Symphony van seizoen 2024/2025. Als onderwerp koos hij voor het bombardement op het Haagse Bezuidenhout, nu tachtig jaar geleden. Op vrijdag 23 mei is de première in Amare.

"Ik kreeg de opdracht om een One Minute Symphony te schrijven. Dit heb ik erg letterlijk genomen door daadwerkelijk een korte symfonie te schrijven met vier delen. Een Prelude, Andante (koraal), Scherzo en Finale. Als onderwerp koos ik voor het bombardement op het Bezuidenhout. Dit was een bombardement door de geallieerden bedoeld voor het Haagse bos. Men dacht dat daar de V2-raketten van de Duitsers stonden. Helaas werd niet het Haagse bos geraakt, maar de woonwijk ernaast en ook het Korte Voorhout."

"Ik heb voor dit project Frank Kuipers van de stichting 3 maart '45 ontmoet. Frank heeft mij veel over het bombardement vertelt en hij zet zich ook in om blijvende aandacht te houden aan deze gebeurtenis. Na ons gesprek heeft Frank mij het monument laten zien. Daarnaast is er ook een tentoonstelling op de Beatrixlaan 15. Hier zijn veel verhalen van mensen te vinden die het bombardement hebben meegemaakt. Ik heb ook veel door de wijk gewandeld, ik denk dat ik 80% van de straten wel heb gehad! Het is bijzonder om te zien dat er hier en daar nog een enkel oud huis tussen de naoorlogse huizen staat. Het is een unieke plek waar oud en nieuw samengaan, het heeft op een bepaalde manier ook wel zijn charme."

Positieve kant
"Ik wilde stilstaan bij het bombardement op het Bezuidenhout. Het is dit jaar namelijk tachtig jaar geleden en het is waarschijnlijk de grootste ramp die de stad Den Haag heeft gekend. Ik vind het belangrijk dat een gebeurtenis als deze blijft herdacht worden. Het was een treurige gebeurtenis en als je de oude foto’s van de mooie wijk ziet, word je automatisch een beetje verdrietig. Het Bezuidenhout was vroeger een statige wijk met grote herenhuizen. Maar juist daarom wilde ook de wat positieve kant van de wederopbouw belichten. Ondanks de ellende is er een hele nieuwe wijk gekomen waar mensen met plezier kunnen leven. Het laat ook zien hoe veerkrachtig de mensen zijn. Een quote in het bijzonder inspireerde mij erg: 'Voor kinderen was het vlak na de oorlog een fantastische tijd. Met vriendjes speelde ik bij de kapotte huizen en maakten we tunneltjes via welke je onder die huizen terecht kwam.' (Paul Verhoeven, was 9 jaar en woonde in de Gerard Reijnstraat.) Juist ook deze positieve kant wilde ik laten zien in mijn stuk."

Wandelingen
Op de vraag hoe je aan een stuk begint, vertelt Thomas over zijn liefde voor wandelen: "Ik wandel enorm veel. Voor dit project heb ik een aantal wandelingen gemaakt door het Bezuidenhout en omgeving. Het voelt heel raar om daar te lopen. Door het bombardement zijn er zoveel verschillende soorten gebouwen: van flats naar statige panden. Normaal zou ik daar best ontdaan van kunnen zijn, zoals in bijvoorbeeld in het Zeeheldenkwartier. Maar om een of andere reden vind ik de mix in het Bezuidenhout juist mooi. Het is een prettige wijk om te zijn en te wandelen. Het troost ook om te zien hoe goed de wijk is hersteld. Ook heb ik de tijdelijke tentoonstelling bezocht over het bombardement en zoals eerder vermeld heb ik met Frank Kuipers gesproken die erg veel over het onderwerp weet. Als het aankomt op de noten schrijf ik veelal achter mijn piano. In dit stuk worden vier beelden van de nasleep van het bombardement verteld. Voor dit stuk ben ik dus op zoek gegaan naar de noten die passen bij het desbetreffende beeld of karakter."

Wederopbouw
"Ik hoop iets bij te kunnen dragen aan de herdenking van het bombardement en natuurlijk de Tweede Wereldoorlog in het algemeen. We herdenken dit jaar tachtig jaar bevrijding, dat is eigenlijk nog maar heel recent. Daarnaast wil ik ook juist laten zien hoe het Bezuidenhout weer werd opgebouwd en de veerkracht van de mensen na een oorlog. Er is een prachtige wijk verloren gegaan en dat is pijnlijk, maar als je er vandaag de dag doorheen loopt zie je toch vooral ook veel mensen die er in harmonie leven."