In Oostenrijk wordt ze geprezen om haar Mozart-vertolkingen en ook daarbuiten blijft pianiste Yeol Eum Son niet onopgemerkt. De Zuid-Koreaanse was nog niet vaak te horen in Nederland, maar daar komt verandering in nu ze artist in residence is van het Residentie Orkest. ‘Na veel kortstondige relaties ga ik deze langdurige verbintenis graag aan.’

Het is voor Yeol Eum Son de eerste keer dat ze zich als artist in residence verbindt aan een gezelschap. De prijswinnaar van het prestigieuze Tsjaikovski Pianoconcours in Moskou verwacht veel van het residentschap. ‘Deze rol geeft mij de kans om meerdere gezichten van mijzelf te laten zien. En ik ontmoet het publiek een aantal keer, waardoor er meer tijd is voor een diepgaand gesprek.’

Iedere hoek een andere uitstraling
Eigenlijk zou Yeol Eum al in seizoen 2020-2021 onze artist in residence zijn. Door de pandemie lukte het – ondanks meerdere pogingen – niet om een programma in te studeren en op te voeren. Wel kon ze in oktober vorig jaar eindelijk Amare bewonderen: ‘Het is een zeer gastvrije en sfeervolle ruimte met bijzonder veel details. Ik was daar voor een fotoshoot en iedere hoek had een andere uitstraling. Hierdoor maakten we veel meer foto’s dan verwacht, en elke foto was weer anders dan de voorgaande.’ Helaas kon Yeol Eum niet zelf de akoestiek uitproberen. ‘Er was een repetitie bezig, dus de piano erbij pakken ging niet. Maar van wat ik kon horen, klonk het voortreffelijk!’

Concerten met grote musici
Tijdens haar residentschap is Yeol Eum te horen in pianoconcerten van onder meer Mozart, Saint-Saëns en Ravel. Ze deelt het podium met dirigenten Anja Bihlmaier, Andrew Grams en Pablo González, waarmee de pianiste al eerder samenwerkte. ’Pablo is een geweldige musicus. Hij werkt heel gedetailleerd en is tot in de puntjes voorbereid. Voor mij als solist is dat prettig, omdat hij het orkest goed laat volgen.’ Met Anja werkte ze nog niet eerder. ‘Ik hoor steeds geweldige dingen over Anja en kan niet wachten haar te ontmoeten en samen fantastische muziek te maken.’

Wonderkind
Yeol Eum was twintig toen ze Zuid-Korea verliet om in Hannover te gaan studeren bij de beroemde pianopedagoog Arie Vardi. In haar geboorteland was ze als voormalig wonderkind inmiddels een veelgevraagd concertpianiste. ‘In het Westen kende niemand mij, dus moest ik helemaal opnieuw beginnen. De enige manier om aan concerten te komen, was meedoen aan heel veel competities.’

Dat ze daarbij zo vaak in de prijzen viel, verbaast haar nog steeds. Naast een dubbele tweede prijs op het Tsjaikovski Pianoconcours in 2011 won ze in 2009 de tweede prijs op het Van Cliburn Pianoconcours in Fort Worth, Texas. ‘Je verwacht gewoon niet dat je naam wordt omgeroepen. Ik denk dat mijn kracht is dat ik me thuis voel op een podium en graag communiceer met het publiek.’

Haar strategie werkte, aan optredens heeft Yeol Eum geen gebrek. Ze trad op met toporkesten als het New York Philharmonic onder dirigent Lorin Maazel, wordt geroemd om haar Mozart-vertolkingen en is sinds twee jaar artistiek directeur van het Koreaanse muziekfestival Music in PyeongChang.

Muzieklessen
Tot op de dag van vandaag is Yeol Eum dankbaar dat ze al op jonge leeftijd haar grote liefde vond. Zoals de meeste kinderen in Zuid-Korea kreeg ze vanaf haar derde muzieklessen. ’Ik was op slag verliefd toen ik voor het eerst de toetsen aanraakte. Ik zat uren achter de piano en wanneer ik niet zelf speelde, luisterde ik naar pianomuziek. Eigenlijk veel meer dan nu’, geeft ze lachend toe. Op de vraag of ze van haar ouders veel moest studeren, antwoordt ze resoluut: ‘Gelukkig niet, want dan was ik snel gestopt met pianospelen.’