Jean-Guihen Queyras. Hij is een filosoof, docent en levensgenieter in één. En hij brengt dat alles naar buiten via zijn cello. Van barok tot noten waarvan de inkt nog niet droog is, het maakt niet uit. De ideale artist in residence voor het Residentie Orkest.

De Franse cellist geldt internationaal als een van de belangrijkste musici van zijn generatie, bereist de hele wereld en heeft overvolle concertschema’s. Toch zegt hij dat het hem oprecht verheugt om al die prachtwerken zoals Dvořáks Celloconcert en de celloversie van Bartóks Altvioolconcert met het Residentie Orkest in Amare te spelen. ‘Toen ik het gebouw voor het eerst zag werd ik erg gelukkig. Het is fantastisch dat een stad zichzelf en haar inwoners zo’n centrum geeft. De zaal heeft een geweldige akoestiek, wat ook heel goed is voor het orkest. Ik weet zeker dat het Residentie Orkest dankzij Amare alleen maar beter wordt en zo nog meer de internationale erkenning krijgt die het verdient.’

Maagdelijke blik

Daarom geniet hij ook zo van zijn docentschap aan de Hochschule für Musik Freiburg. ‘Tegenwoordig is het veel moeilijker om je weg te vinden in de muziek dan dertig jaar geleden. En toch werken jonge mensen vol passie aan hun droom om musicus te worden. Daar krijg ik veel energie van. Studenten kijken nog met een maagdelijke blik naar elk stuk. Ook bij het Residentie Orkest zijn er veel jonge musici. De groep als geheel is zo gretig. Dat zorgt ervoor dat ik ook iedere keer weer teruggevoerd wordt naar dat oorspronkelijke enthousiasme.’

Dat begon bij Jean-Guihen toen hij negen jaar was. Tijdens het slotconcert van een zomercursus waar zijn vioolspelende broer aan meedeed hoorde hij een meisje van dertien het Celloconcert van Saint-Saëns spelen. ‘Ik was meteen geobsedeerd door het instrument en wilde niets liever dan cello spelen. Toen ik eenmaal een cello had, heb ik hem niet meer losgelaten en wist ik dat ik musicus zou worden. De cello werd mijn connectie met de wereld en de weg om mijn hart te laten spreken.’

Van kunst tot keuken

Zelfs de soms onmogelijke concert- en reisschema’s heeft Jean-Guihen een positieve draai weten te geven, al vindt hij ze ‘eigenlijk te gek’. ‘Ik ben tenslotte ook geen twintig meer en zou het rustiger aan moeten doen. Maar dat is verdraaid moeilijk als je zo gepassioneerd bent. En het mooie aan concerten geven op dit niveau is dat ik de mogelijkheid heb om de wereld te zien. Ik vind het heerlijk om de cultuur van een land in de volle breedte te ontdekken, van kunst tot keuken en alles wat daar verder bij komt. Cultuur creëert harmonie.’

‘Daarnaast kan ik onderweg een andere hobby ruim baan geven’, vervolgt hij. ‘Goede films kijken. Ook dat heeft een raakvlak met muziek. Wat mijn werk na al die jaren steeds weer opnieuw opwindend en waardevol maakt is de mogelijkheid om door de noten verhalen te vertellen. Dat is misschien wel het allerbelangrijkste. Mede daarom verheug ik mij op de samenwerking met het Residentie Orkest. De musici weten net als ik dat je alleen door het verhaal oprecht en vol liefde te vertellen, de mensen in hun hart raakt.’