
Meer over Jorge

2024
Ik begon piano te spelen toen ik ongeveer 6 jaar oud was. Daarna kwam ik bij een kinderkoor waar ik ook wat basiskennis opdeed van gitaar en viool, en ik ging verder met privélessen piano. Op mijn veertiende kwam ik op een andere muziekschool waar je één hoofdvak moest kiezen. Er was helaas geen plek meer voor piano, dus begon ik met fagot. Maar om verschillende redenen moest ik daar na drie à vier maanden mee stoppen.
Op een dag kwam ik op school en hoorde ik plotseling een heel laag, diep geluid. Het klonk bijna als het geluid van een walvis, maar dan melodieus. Ik werd er meteen enthousiast en nieuwsgierig van. Toen ik bij het lokaal aankwam, zag ik een oude vriend contrabas spelen. Ik was enorm onder de indruk van hoe mooi en krachtig het lage geluid klonk, en hoe leuk het eruitzag om dat grote instrument te bespelen. Op dat moment dacht ik: dit wil ik ook, ik moet contrabas gaan spelen.
Bachelorstudie aan de Escuela Superior de Música van het INBA bij Nikola Popov in Mexico-Stad. Daarna behaalde ik zowel mijn bachelor als master aan het Conservatorium van Amsterdam, waar ik studeerde bij Olivier Thiery en Rick Stotijn.
Mijn eigen contrabas is waarschijnlijk van Duitse makelij uit het midden van de 19e eeuw, met een onbekende bouwer, maar gerestaureerd door David Estrada in Coatepec, Veracruz, Mexico in 2008. Daarnaast heb ik een Lockey Hill uit circa 1790 in bruikleen van het Nationaal Muziekinstrumenten Fonds.
Ik heb niet één favoriete componist, maar juist veel, en ik ben altijd aan het luisteren en nieuwe dingen aan het ontdekken. Als ik een paar componisten uit de klassieke muziek zou moeten noemen, zou ik zeggen: Claude Debussy, Maurice Ravel, Silvestre Revueltas, Sergej Prokofjev en Richard Strauss.
Ik heb mijn eigen contrabas gekocht van een van mijn voormalige docenten. Deze bas was op dat moment zijn hoofdinstrument, en toen ik hem voor het eerst hoorde en bespeelde, werd ik er meteen verliefd op. De bas werd rond 2007 gevonden in de kelder van een kerk/klooster in Mexico, volledig beschadigd en in stukken gebroken.
Mijn docent kocht hem voor een bescheiden bedrag en liet hem restaureren door David Estrada in Coatepec, Veracruz – een van de belangrijkste experts en vioolbouwers in Mexico. David analyseerde het instrument, restaureerde het volledig en bracht alles weer in topconditie. Tegelijkertijd bevestigde hij dat het om een antiek instrument uit het midden van de 19e eeuw ging, waarschijnlijk gebouwd in Duitsland.
Toen ik mijn docent vertelde dat ik zijn instrument graag wilde kopen, had hij tijd nodig om erover na te denken voordat hij akkoord ging. Mijn ouders hielpen mij met de helft van het bedrag, en de andere helft heb ik zelf betaald met spaargeld dat ik had verdiend door te spelen in mijn jeugdorkest.
Ik hoor bijna voortdurend muziek in mijn hoofd. Ik vind het erg leuk om nieuwe artiesten en klanken te ontdekken. In diezelfde ontdekkingstocht probeer ik ook andere muziekstijlen te leren kennen; de laatste tijd houd ik me vooral bezig met een traditionele muziekstijl uit de zuidoostelijke regio van Mexico, genaamd Son Jarocho.
Daarnaast kook ik graag, zonder de ambitie om iets ingewikkelds te maken, maar juist om nieuwe smaken uit verschillende delen van de wereld te ontdekken. Ik geniet er ook van om lange wandelingen in de natuur te maken met mijn hond. En sinds een paar jaar ben ik nieuwsgieriger geworden naar de verbinding met mijn lichaam; ik ben daarom voortdurend op zoek naar verschillende bewegingsvormen en disciplines.
Waar luister ik graag naar?
El Son Sin Fin van Los Cojolites is een mooi voorbeeld van hoe Son Jarocho zich de afgelopen jaren sterk heeft ontwikkeld, maar tegelijkertijd trouw en respectvol blijft aan de traditie, terwijl er toch genoeg ruimte is voor vernieuwing. De dans (Zapateado) wordt uitgevoerd op een houten platform genaamd "Tarima", waarbij de dansers niet alleen het ritme aangeven, maar ook improviseren tijdens de muziek met krachtige of gesyncopeerde ritmes. Dit platform vormt het middelpunt van het hele feest, en de muzikanten en het publiek verzamelen zich eromheen.
Guajira is een muziekstijl waar ik erg van geniet. Het wekt al mijn lichaamscellen tot leven, en omdat het een cyclische en ritmisch groovende muziek is, geeft het je de ruimte om te improviseren en volop te fantaseren.
Silvestre Revueltas is een van mijn favoriete componisten omdat zijn composities veel emoties en humor bevatten. La Noche de los Mayas is een omvangrijk werk dat ik met veel plezier heb gespeeld en dat veel mooie herinneringen oproept aan mijn jeugd in Mexico.
La Danza del Trigo uit de suite van het ballet Estancia van Alberto Ginastera is een ander stuk dat me elke keer wanneer ik het luister terugbrengt naar mijn beginjaren in het orkestspel. Het herinnert me er ook aan hoe gelukkig ik ben dat ik mag doen waar ik van hou als mijn hoofdberoep.
Philly Slop van Christian McBride en Edgar Meyer, gewoon omdat ik een contrabasfanaat ben en deze twee meesters voor mij een enorme inspiratiebron zijn.