Wanneer wil je iets gehoord hebben? Als een stuk na honderden jaren nog steeds wordt gespeeld? Als het alleen maar lovende recensies krijgt? Of juist als een werk controversieel is? 

In het geval van Rimski-Korsakovs Sheherazade al het bovenstaande. Het is terecht een van zijn populairste werken: verleidende vioolsolo’s; meeslepende dramatiek; grote ontknopingen afgewisseld met intieme momenten – Sheherazade is als een extreem goed boek dat je in één keer uitleest.

Met Duizend-en-één-nachten als inspiratiebron voor Sheherazade, wordt er tegenwoordig ook een kanttekening geplaatst. Want eind negentiende eeuw resulteerde de enorme interesse in het midden- en het verre oosten in artistieke impressies die, ondanks de beste bedoelingen, in werkelijkheid niets te maken hadden met de culturen waar ze inspiratie uit haalden. Zo ook Sheherazade.